Iedereen zal het wel herkennen. Zo’n moment dat je iets stoms doet maar dat je het pas achteraf realiseert. Soms is zo opzichtig dat je niet kunt ontkennen dat het jouw schuld is. En af en toe zijn de blunders zo stom dat je liever hebt dat niemand ze heeft gezien zodat je er zelf nooit over hoeft te beginnen. Zelf heb ik in mijn leven genoeg momenten gehad dus waarom zal ik deze voor mijzelf houden?

Het is wel even graven in mijn geheugen om een goeie naar boven te halen. Want met simpel uit je broek scheuren in gezelschap neemt niemand meer genoegen mee. Ik neem je graag mee naar het jaar dat ik heel eventjes in de bouwsector heb gewerkt. Nu hoor ik je denken, Marcel in de bouw? Ja lieve mensen. Deze onhandige doe-het-liever-niet-zelfer was een eerste klas snuitje in de Centrale Verwarming. Via mijn vader kon ik een baan krijgen bij Schouten Techniek omdat ik een jaar moest overbruggen tussen twee opleidingen door. Dat jaar heb ik het voor elkaar gekregen om een compleet huizenblok te verduisteren. En dan bedoel ik het niet of financieel gebied.

“Ik ontdekte een metalen pin in een van de twee gaatjes. Dit was waarschijnlijk een afgebroken stekker maar voor mij reden genoeg om de pin er uit te halen.”

Vroeg in de ochtend was ik aangekomen bij de woning waar we aan het werk moesten. Omdat veel apparatuur, waaronder de radio, op stroom gaat had ik de haspel uitgerold naar het midden van de straat om deze in de hoofdhaspel te prikken. Helaas zaten er al drie stekkers in. In de laatste plek ontdekte ik een metalen pin in een van de twee gaatjes. Dit was waarschijnlijk een afgebroken stekker maar voor mij reden genoeg om de pin er uit te halen. En hoe kun je dat beter doen dan met een waterpomptang. Inderdaad. Deze alleskunner ging met een metalen waterpomptang een metalen pin uit een haspel halen die al reeds aangesloten was op het netwerk. Je mag één keer raden hoe dat ging. Een gigantische schok schoot door mijn lichaam en de kramp kwam als de bliksem in mijn bovenarm. Eenmaal bibberend bijgekomen van de stroomstoot kon ik de conclusie trekken dat het toch niet heel handig was. En die pin, die zat er nog steeds in.

Jaren terug had ik ervoor gekozen om onze woonkamer te verbouwen. En zoals een echte man zich betaamd ging ik dat helemaal zelf voor elkaar boxen. De plavuizen vloer moest er uit, de open haard moest er uit, alles moest er uit. Natuurlijk kun je een gloednieuwe laminaatvloer niet leggen op een betonnen ondergrond die best als maanlandschap door zou kunnen. De vloer egaliseren kán niet moeilijk zijn toch? En dat je dan niet genoeg egalisatie hebt gehaald maar genoegen neemt met een net niet egale vloer zien we door de vingers. Er komt nog een ondervloer onder het laminaat dus die mini Mount Everestjes die je ziet zul je vast en zeker niet merken als de vloer er eenmaal in ligt. Je mag één keer raden of dat waar is.

“Gelukkig heeft mijn vrouw mij overtuigd dat ik dit keer alleen moet doen waar ik echt goed in ben.”

Nee klussen is niet voor mij weggelegd. Dit voorjaar gingen we weer veel in huis aanpakken. Dakkapel renoveren, toilet verbouwen, compleet nieuwe tuin, etc. Gelukkig heeft mijn vrouw mij overtuigd dat ik dit keer alleen moet doen waar ik echt goed in ben. Dat is in mijn geval koffie zetten voor de klusjesmannen en vooral op mijn werk zijn. Veel op mijn werk zijn. Laat de experts maar het werk doen. Ok, alleen het toilet en de zolder verbouwen gingen we zelf doen. Mijn vader en broer namen het grootste gedeelte van het toilet voor de rekening en ik ging de zolder aanpakken. Laat het nou net die plek zijn waar het toevalligerwijs fout ging.

Omdat het dakkapel gerenoveerd werd moest de radiator verwijderd worden. Het was nog zo’n oude, veel te zware radiator die je het beste met zijn tweeën eraf kan halen, maar wat je toch eigenwijs in je eentje doet. Weken later wilde ik de muur schilderen waar de radiator gezeten heeft. Ik had uit pure luiheid alle leidingen die uit de muur kwamen laten zitten. Maar nu moesten ze toch verwijderd worden. Met de uitgebreide klus kennis die ik bezit ging ik naar de meterkast om de hoofdwaterleiding dicht te draaien. Zo snugger was ik dan nog wel. Eenmaal weer boven op zolder zat ik gewapend met een teiltje en baco klaar om de leidingen eraf te halen.

“Gevolg was dat er een klein straaltje water uit spoot die alle kanten op ging, behalve de kant waar het teiltje stond.”

Bij het losdraaien van de koppeling kwamen de eerste druppels naar buiten en vielen ze een voor een in het teiltje. Met dit tempo kon het nog dagen duren en daar had ik geen tijd voor. Langzaam draaide ik het geheel verder open. Gevolg was dat er een klein straaltje water uit spoot die alle kanten op ging, behalve de kant waar het teiltje stond. Met mijn hand als hulpmiddel zorgde ik dat het water toch op de juiste plek kwam. Maar toch, het ging niet snel genoeg. Één keer raden of ik daarna de juiste beslissing nam.

Ik draaide de koppeling nog een slag open waardoor alle druk in één keer vrij kwam, de koppeling naar de andere kant van de zolder schoot en alle leidingwater in een zucht eruit spoot. Omdat de zolder gevuld was met een haspel (daar is hij weer), een JBL speaker, stofzuiger en andere elektronische producten, deed ik er alles aan om te voorkomen dat er water bij zou komen. Van alle opties die er zijn kon ik er op dat moment maar eentje bedenken. Dat was mijn lichaam ervoor gooien en alles maar incasseren wat er uit kwam. Drijfnat lag ik op de grond de laatste druppels uit de leiding te kijken. Ineens schoot mij te binnen wat ik fout had gedaan. Ik had de hoofdkraan wel dichtgedraaid maar nergens een andere kraan open gezet om de druk eraf te halen. Gehuld in een nat T-shirt en joggingbroek droop ik af naar de badkamer om een warme douche te pakken.

Vaak heb ik de vijf woorden tegen mijzelf geroepen. “Dat was niet zo handig“. Je zou denken dat ik van alle stommiteiten wel geleerd heb maar in de praktijk wint de eigenwijsheid het vaak logisch nadenken. Het zal dan ook niet lang duren voordat die vijf woorden weer uit mijn mond zullen komen als ik weer eens onder stroom sta, een lamp verkeerd aansluit of een hamer op mijn duim smijt. Eens kijken hoe lang ik het volhou.