“Er is weer kermis in de stad, je hoort muziek, je ruikt patat. Je mag d’r heen, je bent pas acht, je hebt er weken op gewacht. Boven de daken van de stad, zie je alvast het reuzenrad. Steeds dichterbij komt de muziek, je hebt gespaard wel 15 piek.” Brigitte Kaandorp wist in 2005 het gevoel al kunstig te verpakken in een klein onschuldig lied welke in haar theatershow ‘En Vliegwerk‘ te horen was. En om met de eerste woorden van het lied te beginnen, er is weer kermis in de stad!

Kermis is al eeuwenlang te vinden in het historische centrum van Hoorn. In 1446 was er al een start gemaakt met een kermis, al was er nog geen reuzenrad te vinden. Het was meer een jaarmarkt welke elk jaar begon met een kermisprocessie, waarin beelden uit het leven van de patroonheilige werden rondgedragen. Aan de behoefte van vermaak werd voldaan door reizende artiesten, muzikanten, goochelaars, poppenkastspelers, dierentemmers en toneelspelers toe te voegen. Anno 2019 is de kermis dus wel van een geheel andere categorie.

Ik heb altijd een fascinatie gehad voor de kermis. De sierlijke en snelle bewegingen van de attracties, het grote assortiment zoetigheden die te verkrijgen zijn, het eindeloos kapot schieten van plastic sterren en de oneindige toestroom van mensen. De laatste jaren ben ik tijdens de 10-daagse kermis regelmatig in de stad te vinden. Echter is het lang geleden dat ik in een attractie gezeten heb. Ik ben een echte kermis-terras-zitter en geniet van de vele mensen die langs lopen.

“Mocht het rebel in een kind naar boven komen en het stuur omgooien, wordt deze spookrijder binnen milliseconden gecorrigeerd door de shag draaiende oproepkracht.”

Jaren geleden was er een klein café met een groot terras langs de kermis route. Ik kon daar de hele avond zitten. Bier was goedkoop en tegenover het terras was elk jaar de kinderbotsauto’s te vinden. Naja botsauto’s, het was een attractie waarbij de allerkleinste kermisbezoekers op een auto of motor rondjes konden rijden. En met rondjes bedoel ik ook echt rondjes. Mocht het rebel in een kind naar boven komen en het stuur omgooien, wordt deze spookrijder binnen milliseconden gecorrigeerd door de shag draaiende oproepkracht. Schitterend om te aanschouwen. Kleintjes die het personeel voor de voeten rijdt, ouders die hun kind niet meer te pakken krijgen en huilende peuters die weigeren het stuur los te laten. Ik kon daar de hele avond naar kijken. Helaas moesten we een andere vaste plek zoeken aangezien het café niet meer bestaat.

Toen ik nog jong was keek ik maanden uit naar de kermis. Mijn spaarcentjes werden omgewisseld voor een plastic rechthoekig plaatje waarmee je een plek in de attractie had toegeëigend. Over de kop, volle snelheid, G-krachten waar geen plastische chirurg tegenop kan. Het kon mij niet gek genoeg. Het ging ook wel eens minder goed. Zo zat ik met mijn zwager, toen nog een stuk jonger, in de Breakdance. Vol enthousiasme stapten we beide in en de beugel werd goed vastgezet.

Seconden voor de rit van start ging besloot mijn zwager echter dat hij er uit wilde. Hij werd misselijk en trok net zo wit weg als een emmer RAL 9010. Geen medewerker van de attractie gaf echter gehoor aan de roep voor medelijden. Totaal in paniek zat ik naast mijn instant spook te bidden dat de rit snel voorbij was en ik er schoon uit zou stappen. Mijn zwager echter dacht er anders over. Nog nooit heb ik iemand zo snel een omwenteling zien maken. Van totale stress en misselijkheid was hij veranderd in een daredevil met de wens om zo hard mogelijk te gaan. Hij vond het fantastisch en schreeuwde om meer. Ik was in shock.

Een gigantische bal zoetigheid welke na een likje of 8 in een willekeurige la terecht kwam.

Geef mij maar liever een suikerspin of een kaneelstok. In mijn jongere jaren wilde ik nog wel eens een wijnbal halen. Een gigantische bal zoetigheid welke na een likje of 8 in een willekeurige la terecht kwam. Maanden later werd deze doffe pluizige bal terug gevonden en dan toch nog weggegooid. Nu zijn de snoep- en oliebollenkraam de enige attracties waar ik nog te vinden ben. De kermis heeft vele tradities inmiddels. Woensdags is het vrouwenavond. Een hele avond speciaal voor alle vrouwen uit de regio. En de mannen uit diezelfde regio zijn uiteraard ook op de kermis te vinden want waar vind je een plek waar zoveel vrouwen rondlopen? Het klinkt wat ouderwets zo’n avond speciaal voor vrouwen maar de rest van de dagen zijn helemaal afgestemd op de huidige gender-neutrale maatschappij.

Op de parkeerplaats van Showband Hoorn is elk jaar een grootse bbq te vinden, aangevuld met live muziek uit binnen- en buitenland. Jaren geleden was ik lid van de Showband als trommelaar en herinner ik mij deze festiviteiten nog goed. Kapellen uit alle uithoeken kwamen de bbq muzikaal aankleden en het was altijd gezellig druk. Inmiddels is de bbq weer vaste prik tijdens de kermis en kun je mij daar altijd vinden. Het ene jaar spoelt het van de regen en staan we knus te schuilen onder de statafel, het andere jaar vallen de mussen dood van het tentdoek door de hoge temperaturen.

“Na de derde duik raakte mijn grote teen ‘iets’ onder water en kwam er een prikkend gevoel in mij naar boven.”

Datzelfde jaar kwamen wij met het briljante idee om in onze zwemkleding naar de bbq te gaan. Want als verkoeling kon ik dan een heerlijke duik nemen in de gracht naast het parkeerterrein. Na de derde duik raakte mijn grote teen ‘iets’ onder water en kwam er een prikkelend gevoel in mij naar boven. Een flinke snee was het resultaat van de onhandige plons in het water. Omdat er naast hamburgers en worsten ook veel bier te vinden is op de bbq, vloeide het bloed als bosvruchten limonade uit mijn teen. Een bezoekje aan de EHBO was het gevolg en kon ik na een half uurtje weer verder bier drinken. Met mijn voet in het verband uiteraard.

De afsluiter van de kermis is Lappendag. Een grote rits marktkramen en extreme koopjes zijn vanaf de vroege uurtjes al te vinden in de binnenstad. Massaal worden er spullen aangeschaft waarna er bij thuiskomst gekeken wordt of het überhaupt de juiste maat is. De niet-winkelende doelgroep begint de dag vaak met een speciaal ontbijt. Pannenkoeken gemaakt van bierbeslag, verse jus d’orange met Vodka, het kan niet gek genoeg. Een goede bodem is belangrijk want zodra je in de stad bent is het drinken van alcohol een Olympisch onderdeel geworden. En we zijn allemaal kampioen 1000 meter vrije tap.

Na 10 dagen is het allemaal op. Het snoep, de behoefte naar bier, je leverconditie en het geld. Maar je krijgt er een hoop gezelligheid voor terug. Met vrienden en familie de kermis over, zittend mensen kijken en genieten van de kakofonie van lichtjes en kermis jingles. Maar 10 dagen later ben je blij dat het voorbij is. Gelukkig blijft het geen kermis.